yegâne ve hür

bir ağaç gibi sırtımı verdiğim.

berrak ve şırıl şırıl, zamana akan ırmaklar gibi.

büsbütün içinde dünyalık her şeyden arındığım.

cıvıl cıvıl ve dingin

bir kuş sesi gibi yorgunluğumu dindiren .

Kollarımda zamanın soğukluğu,

gözlerimde gecelerin ağırlığı.

Nefesim, bir çakıltaşı gibi boğazımda duruyor;

kalbim, kendi sessizliğine gömülüyor.

Her adımda biraz daha siliniyorum,

sesim yankısız, ellerim boş.

Göklere açılan eller aşkına

yeminler ettim,

dua niyetine sevdim seni,

ama dualarım da küle döndü.

Göğe yükselen her söz,

geri düştü kalbime hançer gibi.

Ve yine bir adam gelir,

Ruhuma bakar gözleriyle,

Kalbinin sessizliğiyle

Sessizce gidivermiş yine.

Ben farkına varmadan,

Yine gece olmadan,