Vicdan...

Ağır ve güçlü bir duyguydu. İnsan bu duyguyla nasıl baş edeceğini bilemez, bazen kalbin tam ortasına acı verip orayı yakıp geçerdi.

Kimsenin de kolay kolay taşıyabileceği bir duygu değildi. Bazıları bu duyguyu içinde bastırır ve görmezden gelirdi. Ama geçmişte veya gelecekte yaptığımız hataların üstü hiçbir zaman silinmezdi.

Bırak silinmeyi, üstü buğulanmazdı bile.

​O sakladığımız, bastırdığımız vicdan hiç beklemediğimiz bir şekilde ortaya dökülürdü. Kalbi sızlatır, gözde yaş bırakırdı.