Saat sabahın dokuzuydu. Bugün aslında büyük bir gündü onun için. Uzun yıllar sonra bir zamanlar sıkı dost olduğu Leyla ile buluşacaktı Deniz. Ortaokulda aynı sınıfta olmaları bağlarını yeşertmişti. Zamanla ne kadar kafa dengi olduklarını fark edip kısa zamanda yakın arkadaş olmuşlardı. Hayatın acısını, tatlısını beraber kucaklamışlardı. Öyle ki lisede farklı okullarda olmalarına karşın dostlukları hiç eksilmemişti. Herkesin imrenerek parmakla gösterdiği bir arkadaşlıktı onlarınki.

Ne var ki üniversitede yolları ayrılmıştı Deniz ve Leyla’nın. Her ne kadar uzakta olsalar da birbirlerinden, Deniz Leyla’nın onu unutmayacağını biliyordu. Lisede de böyle olmuştu ancak her ne zaman Deniz Leyla’ya ulaşmaya çalışsa bir türlü konuşamıyor, hasret gideremiyordu onunla. Ya hep kafasını kaşıyacak vakti yoktu ya da gelişigüzel bir şekilde sohbet edip, sesinde özleme dair hiçbir kırıntı olmadan telefonu sonlandırıyordu Leyla. Deniz ilk başlarda, “Herhalde yeni ortam olunca alışmaya çalışıyordur. Belki gerçekten yoğundur.” diye düşünüyordu ancak zamanla durumun öyle olmadığını anladı.

Leyla’dan gelen telefonlar günden güne azalıyordu. En…

Yağmur, İstanbul’un eski taş sokaklarını döverken, Arda bir kafede oturmuş kahvesini karıştırıyordu. Gözleri dışarıdaki yağmur damlalarını izliyor, zihni ise yıllar öncesine savruluyordu. Her şeyin başladığı ve bittiği güne... İçindeki sessiz savaşın içinde kaybolmuştu ki, kapının açıldığını duydu.

İçeri giren kadını görür görmez zaman durdu. Ela…

Islak saçları omuzlarına dökülmüş, koyu mavi gözleri, karanlık bir okyanusun derinlikleri gibi bulanıktı. Bir an duraksadı, sonra gözleri Arda’yı buldu. Göz göze geldiklerinde, ikisi de içlerinde kabaran fırtınayı hissetti. Yılların getirdiği mesafe, şu an aralarındaki birkaç adımdan ibaretti.

Ela yavaşça yaklaştı, ama gözleri kaçamak bir haldeydi.

— “Merhaba, Arda.”

Arda, içinde yükselen duyguları bastırarak bir sigara yaktı.

Güneşin o taze ışığının tenine vurmasıyla uyanmıştı uykusundan. Bu aralar bir hayli derin uyuyordu. Bu denli uykusunun derin olması normaldi, pekâlâ. Uzun zamandır yaşamış olduğu şeyler hiç de yenilir yutulur cinsten değildi. Bunlardan birisi, bir gün masa başında öğrencilerinin İngilizce dersi sınav notlarını okurken gerçekleşmişti. Öğrencilerinden biri hayli düşük puan almıştı ve bununla da kalmayıp, her daim derse katılan bu öğrencinin ders notunu öğrendikten sonraki gözle görülür değişimi hayret vericiydi. Ne zaman aynı sınıfa derse girmeye kalkışsa, onu pek seven bu öğrencisinin gözlerinden şimdi ateşler çıkıyordu. Bu daha ne ki! Arya, meslektaşının davet ettiği bir partide onun yakın arkadaşıyla tanışmıştı. Bir hayli süzmüştü yakın arkadaşı onu ve daha huyunu, suyunu bilmeden bir hayli soğuk davranmıştı Arya’ya karşı. Arya'nın ciddi ve hayattan keyif almasını bilmeyen diye yorumlamıştı onun hakkında, ancak Arya tam tersi deli dolu, neşeli ve meraklı biriydi. O anda biraz çekingen durmuş olabilir elbette, çünkü yeni girdiği, tanımadığı insanlarla…

Sabahtan beri durmaksızın mürekkep akıtıyordu kâğıdına. Uzun zamandır yazmak için ilham perilerini beklemekten kök salmış, en sonunda o kökü bugün nihayet yazı masasına oturarak koparmıştı. Yazdıkça yazıyor, sonsuz düşüncelerin arasında kayboluyordu. Kalemi, düşüncelerinin emirlerini dinlemiyor, adeta kendi bildiğini okuyarak kâğıtla bir oluyordu. Uzunca zaman olmuştu bu denli tutkulu yazmayalı. Bu anı yakalamışken kaçıramazdı.

Beyni bir makine gibi işlerken bir an gözü saate ilişti. Kaç saattir masanın başındaydı, kim bilir? Ne zaman oturduğunu bile hatırlamıyordu. Üç saati, hatta belki de dört saati geçmiş olmalıydı. Zaten bu sıralar zaman algısını da yitirmiş durumdaydı. Canı hiçbir şey yapmak istememiş, bir zamanlar zevk aldığı şeyleri de yapamaz olmuştu. İşinin yoğunluğundan falan da değil hani. Yaş desen, yaşlı da değildi ya henüz 27 yaşında, bir edebiyat dergisinde yazar olarak çalışıyordu.

Kendini bildi bileli felsefeye gönül vermişti Lucy. Daha çocuk yaşta birtakım sorgulamaların peşine düşmüş, o vakit yaşıtlarından ne kadar farklı olduğunu sezebilmişti. Özellikle Doğu felsefesi…